Jovici Stanišiću i Franku Simatoviću 15-godišnje kazne zbog zločina koje su počinili u BiH i Hrvatskoj - presuda dokaz da se nije radilo o građanskom ratu

15-godišnje kazne bivšim čelnim ljudima Službe državne bezbjednosti Srbije Jovici Stanišiću i Franku Simatoviću, zbog zločina koje su u BiH i Hrvatskoj počinili pripadnici formacija koje su u periodu od 1991. do 1995. bile pod okriljem Državne bezbjednosti. Na kraju svog mandata, nakon 30 godina rada, Sud u Hagu dao je svojevrstan pečat jasnom sagledavanju konteksta ratova na području bivše Jugoslavije. Posljednjom izrečenom presudom, u najdužem procesu vođenim pred Tribunalom i Međunarodnim mehanizmom za krivične sudove, potvrđeni su učešće, uloga i odgovornost Srbije u agresiji na BiH i Hrvatsku.

Stanišić i Simatović proglašeni su krivim jer su kao članovi UZP-a, svjesno dijelili namjeru prisilnog i trajnog uklanjanja nesrpskog stanovništva sa dijelova teritorije BiH i Hrvatske– ubistvima, deportacijom, prisilnim premještanjem i progonom:

„Žalbeno vijeće ukida kaznu zatvora u trajanju od 12 godina izrečenu Jovici Stanišiću i izriče mu kaznu zatvora u trajanju od 15 godina. Ukida kaznu zatvora u trajanju od 12 godina izrečenu Franku Simatoviću i izriče mu kaznu zatvora u trajanju od 15 godina.“

Djelujući kao učesnici udruženog zločinačkog poduhvata, Stanišić i Simatović odgovorni su za zločine protiv čovječnosti i kršenja zakona i običaja ratovanja. Predsjedavajuća sudskog vijeća Graciela Gatti Santana:

„Iz tog proizlazi da su Stanišić i Simatović odgovorni za krivična djela iz optužnice, koja su počinili glavni izvršioci, čije se ponašanje može pripisati Stanišiću ili Simatoviću ili drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata. To uključuje krivična djela iz optužnice, koja su počinjena: u Bijeljini počevši od kraja marta 1992, u Zvorniku u aprilu 1992, u Bosanskom Šamcu počevši od aprila 1992, u Doboju maja 1992, u Sanskom Mostu u aprilu i maju 1992, u Trnovu u julu 1995, i ponovo u Sanskom Mostu u septembru 1995. Žalbeno vijeće također konstatira da su Stanišić i Simatović odgovorni za ubistvo počinjeno u Daljskoj planini, Hrvatskoj.

Apelaciono vijeće Međunarodnog mehanizma za krivične sudove zaključilo je, među ostalim, da je Državna bezbjednost plaćala Srpsku dobrovoljačku gardu i isplaćivala joj značajne sume novca, a da su Stanišić i Simatović bili odgovorni za te isplate. Također je konstatirano da su obojica znali da je njihovo učešće u obučavanju i opremanju pripadnika formacija koje su bile pod okriljem Službe državne bezbjednosti Srbije doprinijelo počinjenju zločina. Vijeće je odbacilo žalbe Stanišića i Simatovića po svim osnovama:

„Žalbeno vijeće zaključuje da su Stanišić i Simatović krivi zato što su na osnovu svog učešća u UZP-u, prva kategorija, izvršili sljedeća krivična djela, za koja se terete u tačkama optužnice od 1 do 5: deportaciju, nehumana djela, prisilno premještanje, progon, ubistva, kao zločine protiv čovječnosti i kršenja zakona i običaja ratovanja u BiH i Hrvatskoj.“