Drugog maja 1992. odbranjeno je Sarajevo i BiH

Drugog maja 1992. godine, pripadnici bivše Jugoslovenske narodne armije i paravojnih snaga bosanskih Srba, krenuli su u osvajanje Sarajeva. Cilj napada bio je ovladati državnim Predsjedništvom i ključnim objektima u centru grada. Tog dana, nakon povratka sa pregovora u Lisabonu, na aerodromu je zarobljen predsjednik Predsjedništva Republike BiH Alija Izetbegović.

Sarajevo je tada ostalo bez hrane, vode, struje, a počelo je razaranje grada i ubijanje civila. Ipak, tog drugog maja 1992, grad je odbranjen, a nadmoćan neprijatelj zaustavljen je pješadijskim naoružanjem. Slijedio je četverogodišnji užas za sve građane Sarajeva. Agresori su pokušali osvojiti Predsjedništvo, presjeći grad i osvojiti ga. Uništena je pošta u centru grada, a pristigli su i tenkovi. Tog dana, odbranjeno je Sarajevo. Dževad Topić, ratni zapovjednik Vojne policije ističe: „Drugog i trećeg maja smo odbranili Sarajevo, odbranili smo Bosnu i Hercegovinu, a i sačuvali da Predsjedništvo ne izgori. Sačuvali da ne izgori opština. Sačuvali da ne izgore glavni objekti države naše. A, pogotovo smo spasili da nam ne pale zastavu.“

Sprečavanjem da jedinice tadašnje Jugoslovenske narodne armije zauzmu zgradu Predsjedništva BiH odbranjena je država Bosna i Hercegovina. Stoga je 2. maj 1992, jedan od ključnih datuma u istoriji samostalne i nezavisne Bosne i Hercegovine.

Tenkovi i oklopni transporteri tadašnje JNA zaustavljeni su nadljudskim naporima branilaca okupljenih u Teritorijalnoj odbrani Republike BiH, na Skenderiji, stotinjak metara od zgrade Predsjedništva. Avdo Hebib, bivši pomoćnik ministra unutrašnjih poslova Republike BiH: „Iz Lukavice, iz Nedžarića, sa Trebevića. Iz tri pravca, oklopni transporteri i tenkovi, sa jedinicama iz Lukavice i jednim dijelom specijalaca iz Niša, koji su tramvajem došli ovdje do Sindikata. Izvršen je napad na centar grada Sarajeva da se zauzme Predsjedništvo.“

Zauzimanje zgrade Predsjedništva je spriječeno, ali je opsada, naočigled cijelog svijeta, trajala više od 1.400 dana, tokom koje su građani Sarajeva ubijani minobacačkim granatama, snajperskim mecima, protivavionskim naoružanjem. Ujedno, mučeni su prekidima u snabdijevanju vodom, električnom energijom, gasom i glađu. Ali, upornost da se grad odbrani i želja za preživljavanjem su pobijedili i Sarajevo nikad nije palo u ruke agresora. Sve navedeno dovodi do zaključka da je 2. maj bio prva i najjača bitka za državu Bosnu i Hercegovinu.